Klorane
Klorane
Klorane
Klorane
Ze zijn overal om ons heen, ze zijn al bij ons sinds onze kindertijd, we vinden ze in onze producten of op ons bord. Wij vertellen u over de planten en onze uitzonderlijke natuurlijke ingrediënten.
Een blonde schoonheid als geen ander, het prachtige goudgeel van de tarwevelden in de zomer. We waren op de hoogte van het supervitaminevoedsel en de onbetwistbare deugden van de kiem. We weten nu dat we, dankzij de fermentatie van bacteriën die aanwezig zijn in tarwekorrels, kunnen overgaan tot reconstitutie van een uitzonderlijke molecule: hyaluronzuur, dat een formidabele vochtinbrengende werking heeft. Elke molecule kan meer dan 1000 keer zijn gewicht aan water binden, als een spons. Laten we eens nader kijken naar deze stof met krachtige deugden, die van nature een bron van jeugdigheid is. En van fascinatie. Mijn grootmoeder noemde het fountain of youth. Pas op, het was niet altijd een verhaal van graankorrels..
De bron van dit ingrediënt was lange tijd de hanenkam. Na vermaling, chemische behandeling en zuivering werd hyaluronzuur geëxtraheerd. Het is nu mogelijk een plantaardig alternatief aan te bieden door middel van reconstitutie via een biofermentatieproces.
Maar laten we teruggaan in de geschiedenis. Hoe werd het ontdekt? Sinds onheuglijke tijden aanwezig in alle levende weefsels, dierlijk en plantaardig, en in ons organisme, werd de chemische structuur ervan door Karl Meyer en John Palmer in 1934 vastgesteld, door isolatie, in het oogvocht van een oog van een rund. Zij realiseerden zich toen dat hyaluronzuurmoleculen van nature in ons lichaam voorkomen, met name in het kraakbeen, de ogen en vooral de huid. Er zijn twee vormen: met een hoog moleculair gewicht, dat aan de oppervlakte van de huid blijft, in de opperhuid, waar het water vasthoudt en uitdroging voorkomt, en met een laag moleculair gewicht, dat doordringt in de lederhuid, de diepe laag van de huid, waar het de tonus verstevigt.
Hyaluronzuur wordt voortdurend vernieuwd, maar met de leeftijd vertraagt de productie ervan: op 50-jarige leeftijd bevat onze opperhuid nog maar de helft van het oorspronkelijke kapitaal, wat leidt tot huidverslapping en rimpels. Maar het goede nieuws is dat we nu weten hoe we het kunnen produceren door een biosyntheseproces via fermentatie, met behulp van tarwekorrels van onze Franse velden en melkzuurbacteriën, om het te integreren in gerichte verzorgingsproducten. Hiep Hiep Hoera!
